"Neeng, ang sarap ng kaldereta, ang lambot-lambot."
Yan ang palambing na sabi ni wife, matapos silang magboljakan nang bonggang-bongga sa harap ko. Kaldereta lang ng jowa ko ang magpapatch-up ng marital indifferences ng dalawang ito.
Hindi ako ready sa marriage counselling. Mahirap palang maging consultant ng US at USSR at the time of cold war. Nadiscover kong the best way to do it is to have separate sessions. Para kang naglalaro ng chess mag-isa. Tuwing titira ka sa itim, yung itim ang poposisyunan mo. Ganun din pag sa puti ka naman. Ang komplikasyon: sa chess ang goal mo manalo ang isang side, sa marriage dapat win-win ang suma tutal.
Kung minsan naiisip ko, kahit isa lang ang manalo pwede na rin. Yung isa siguro, matuto na lang ng leksyon. Baka sakaling sa next round, tabla-panalo na.
Matagal na kaming hindi umiinom ni Diana. Oo, namimiss ko na sya. Minsan, nanuod kami ng sine- comedy love story. I think pareho kaming nag-enjoy. Duda ko, pareho rin naming iniisip noon, "haay, sana tutuong may eternal love; sana ganun kami ka-love ng partners namin- sinsarap ng sa pelikula". Pero minsan lang yun. Mas kadalasan, beer talaga ang kapiling namin.
Nung kelan tinanong ko sya kung may naaalala ba sya sa mga pinag-usapan namin habang umiinom ng GranMa. Wala syang matandaan. Lord, ako din wala. Nakakawala siguro ng ulirat ang lecheng GranMa na yan at pareho kaming nagkaka-amnesia. For fun, ganito ang mix nya:
Tatlong jigger... Dalawang Gran Matador, isang Coke... Magkakasunod na tungga... Fish crackers. Walang hangover yan, temporary insanity lang.
Kay Budi, ang pinaka-memorable na ay ang minsan syang dumalaw na nag-iisa. One quiet evening, nagkwento sya ng mga domestic frustrations nya- mga pakiramdam nya e failures nya as a hubby, at mga "wish ko lang" list nya. Of course he sounded more like he was complaining, but I know he also takes it against himself na hindi nya maiayos ang buhay nila. It was the first time I confessed to him that I know more than he would ever tell me. Nung gabing yun, kahit anong pilit nya, walang alkohol na dumating sa mesa. Ayoko, sabi ko. Gusto kong mag-usap kaming walang alkohol, tubig lang.
Dahil sila ang first couple sa samahan namin, ang icon ng love story sa aming magkakaibigan, wari ko walang may hangad na magkasira silang dalawa. Kahit nakakainis kung minsan na sa harap namin ay nagsasabong sila, keri to the pilit kami dahil may mga sweet moments pa rin ang dalawang ito.
Hindi ako ready sa marriage counselling. Mahirap palang maging consultant ng US at USSR at the time of cold war. Nadiscover kong the best way to do it is to have separate sessions. Para kang naglalaro ng chess mag-isa. Tuwing titira ka sa itim, yung itim ang poposisyunan mo. Ganun din pag sa puti ka naman. Ang komplikasyon: sa chess ang goal mo manalo ang isang side, sa marriage dapat win-win ang suma tutal.
Kung minsan naiisip ko, kahit isa lang ang manalo pwede na rin. Yung isa siguro, matuto na lang ng leksyon. Baka sakaling sa next round, tabla-panalo na.
Matagal na kaming hindi umiinom ni Diana. Oo, namimiss ko na sya. Minsan, nanuod kami ng sine- comedy love story. I think pareho kaming nag-enjoy. Duda ko, pareho rin naming iniisip noon, "haay, sana tutuong may eternal love; sana ganun kami ka-love ng partners namin- sinsarap ng sa pelikula". Pero minsan lang yun. Mas kadalasan, beer talaga ang kapiling namin.
Nung kelan tinanong ko sya kung may naaalala ba sya sa mga pinag-usapan namin habang umiinom ng GranMa. Wala syang matandaan. Lord, ako din wala. Nakakawala siguro ng ulirat ang lecheng GranMa na yan at pareho kaming nagkaka-amnesia. For fun, ganito ang mix nya:
Tatlong jigger... Dalawang Gran Matador, isang Coke... Magkakasunod na tungga... Fish crackers. Walang hangover yan, temporary insanity lang.
Kay Budi, ang pinaka-memorable na ay ang minsan syang dumalaw na nag-iisa. One quiet evening, nagkwento sya ng mga domestic frustrations nya- mga pakiramdam nya e failures nya as a hubby, at mga "wish ko lang" list nya. Of course he sounded more like he was complaining, but I know he also takes it against himself na hindi nya maiayos ang buhay nila. It was the first time I confessed to him that I know more than he would ever tell me. Nung gabing yun, kahit anong pilit nya, walang alkohol na dumating sa mesa. Ayoko, sabi ko. Gusto kong mag-usap kaming walang alkohol, tubig lang.
Dahil sila ang first couple sa samahan namin, ang icon ng love story sa aming magkakaibigan, wari ko walang may hangad na magkasira silang dalawa. Kahit nakakainis kung minsan na sa harap namin ay nagsasabong sila, keri to the pilit kami dahil may mga sweet moments pa rin ang dalawang ito.
Isang kilong Monterey beef (syempre kaldereta cut, pwede ring beef ribs kung gusto mo pa ng litid)... Tubigan, lubog ang karne... Pressure cooked with a dash of salt ng mga 45 minutes after ng unang sirit... Pakuluin ng five minutes with a magical kaldereta mix... One big patatas cut to your shape, one small can of garbanzos without the balat... Pag soft na si garbanzos, throw off your cut red bellpepper... Another mga five minutes...
Tinidor ang kalaban nito, at kahit anong inumin. Kahit Coke! At kung may bagong saing na kanin, panalo ito.
Tinidor ang kalaban nito, at kahit anong inumin. Kahit Coke! At kung may bagong saing na kanin, panalo ito.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento